Posted in Մայրենի

Մայրենի

Գետակի վրա
Թեքվել է ուռին.
Ու նայում է լուռ
Վազող ջրերին: —

…Երազ – աշխարհում
Ամեն բան հավետ
Գալիս է, գնում
Ու ցնդում անհետ:

Եվ գլուխը կախ`
Նա լաց է լինում.-
Ջրերը ուրախ`
Գալիս են, գնում…

Կարդա՛ և վերլուծիր բանաստեղծության գաղափարը:

Այս բանաստեղծությունն ներկաըացնում է որ կյանքը փոխվում ամեն վարկյան ու շարունակվում է անկախ ամեն ինչից։

Leave a Reply

Fill in your details below or click an icon to log in:

WordPress.com Logo

You are commenting using your WordPress.com account. Log Out /  Change )

Facebook photo

You are commenting using your Facebook account. Log Out /  Change )

Connecting to %s